بایگانی بهمن ۱۳۹۸ :: نما شیشه ای ساختمان

همشهری آنلاین - فهیمه طباطبایی: او شهریورماه امسال، بعد از کشمکش ها و بحث های فراوانی که برای انتخاب وزیر آموزش وپرورش تو محافل صنفی فرهنگیان درگرفته و شهرت های فراوانی مطرح شده بود، بی سروصدا ردای دبیری هیأت بخت را از تنه به در کرد و به عنوان وزیر قدم در ساختمان شهید رجایی وزارت آموزش و پرورش گذاشت؛ وزارتخانه ای با مشکلات و مسائل مختلف و زخم های فراوان که او نزدیک به یک سال دیگر فرصت دارد حداقل بخشی از آنها را حل یواش و التیام ببخشد.

در فرصت کوتاهی که برای گفت وگو باحاجی میرزایی داشتیم، تلاش کردیم از اوضاع این روزهای جامعه که به مدارس هم تسری یافته و دانش آموزان و معلمان را نگران و مضطرب کرده، صحبت کنیم. از اینکه چه پروگرام مشخصی برای این روزها دارند؟ از او درباره شادی و به ویژه موسیقی در مدارس پرسیدیم و اینکه چرا شماره ای تحمل این دو را ندارند و جلوگیری کننده نشاط و شادابی معرفت آموزان می شوند. از حذف اشتهار شعرا و نویسندگان معروف از کتاب های درسی و اینکه چه پروگرام ای بخاطر ساماندهی وضع مدارس غیردولتی که عمدتا شبیه بنگاه های معاملات موزه شده اند، دارد و البته چندین سؤال دیگر که او فداکار را درخشنده و برخی دیگر را تیره پاسخ داد. این گفت وگو را در امتداد بخوانید: داخل چندماه گذشته، اتفاقات عقب مانده متعددی در کشور افتاد که حصه مهمی از مردم را دچار یأس و ناامیدی کرد. سرعت حوادث به اندکی اوج بود و ابعاد وسیعی داشت که جز گروه سنی بزرگسالان، نوجوانان و کودکان هم برده این موضوعات شدند و ذهن و روحشان را دچار استرس و نگرانی های شدید کرد. از طرفی این قسمت قسمت کردن بین ۶تا ۸ساعت در روز بوسیله عنوان خرد آموز در مدارس جناب دارند؛ فضایی که می تواند در فهمیدن قائم ۱۴میلیون بصیرت آموز از این حوادث و بازآفرینی روحیه آنها نقش مؤثری ایفا کند. می خواهیم بدانیم آموزش و پرورش برای مدیریت این بحران ایده و فکری داشته یا از کنار آن عبور کرده است؟

موضوع انباشت مسائل و مشکلات و تراکم آنها در یک زمان کوتاه، حافظه و فکر جامعه را به خود مشغول کرده و قوم ها و به تبع آن خردسال ها متاثر از این فضا هستند و بوسیله همین دلیل باید به آن توجه کرد. من به مدارسی که می روم و در جمع معلمان پیشگاه می یابم، به آنها می گویم درست است که این حوادث ناروایی هایی دارد اما حاوی آموزه های عمیق و تأثیرگذاری هم هست. یک ملت بخاطر ترفیع و توسعه نیازمند کسب آگاهی های لازم است تا بتواند ظرفیت خویشتن را بلندی ببرد و درک خود را گسترش دهد. ما از تلخی ها استقبال نمی کنیم ولی معتقدیم تأثیرگذارترین یافته های تجربی ما متجاوز از اینکه شاگرد از موفقیت هایمان باشد از تلخی ها نشأت می گیرد.

در مدارس به ترقی طرب و شادابی تأکید خاصی شده بوسیله خصوص داخل مملکت معاونت تربیتی و سلامت. مثلا برگزاری المپیادهای گوناگون دبیرستان ای یکی از برنامه های ماست که آن شور و قلق لازم را با خودش به همراه می آورد. تو حوزه معاونت تربیتی هم برگزاری جشنواره ها و اردوها ابزارهایی است که برای تجهیز فکری و مسئله دانش آموزان دنبال می کنیم. ضمن اینکه معلمان ما قشر فرهیخته ای هستند و درباره مسائل و مشکلات جامعه محل مثبت و سازنده ای را به معرفت آموزان منتقل می کنند. اینها مجموعه ظرفیت هایی است که ما در مواجهه با این شرایطی که گفتید، تدارک کردیم. این برنامه ها که قبلا غم تو مدارس حیات داشتند و اتفاقات بدیع ای تراشیدن. منظورمان این است که فقره اختصاص ای نسبت به شرایط خاص امسال دارید؟ برنامه ای که بوسیله پرسش های مفرط بصیرت آموزان درباره این حوادث پاسخ دهد و...

دشواری ندارد که این برنامه ها را تعاقب کنیم اما میزانشان بیشتر شود خواه مملکت توجه اش تغییر ظاهر کند و افراد را به موضوعات روز سوق دهد. مثلا من هفته گذشته به مدرسه ای سر زدم، دیدم که خرد آموزان دل نوشته هایی در مورد شهید قاسم سلیمانی داشتند. من پیشنهاد کردم همه شان را تابلویی کنند و به دیوار مدرسه بزنند. نوشته های مفرط عمیقی حیات از دانش آموزان اول متوسطه با جملات ادیبانه، شاعرانه و عارفانه. این علامت می دهد که نسل جدید همراه با این مسائل خویشتن را تقویت می کند و ظرفیت مجرد اش را توسعه می دهد. اولاد امروز به مسائل متنوع اجتماعی و سیاسی کشور فایده نشان می دهد. اگر به شهادت سپهبد سلیمانی توجه دارد از آن طرف در آبان ماه امسال نسبت به گرانی بنزین و سایر نابسامانی های اقتصادی هم فایده داشت. ما سپس از آن حوادث به رباط کریم و اسلامشهر رفتیم و با علم آموزانی مواجه شدیم که در خیابان دستگیر شده بودند. مدیر و معلمان مدارس تشویش این را داشتند که اصابت با خرد آموزان مانند به بزرگسالان شود و حتی دانش آموزان را شبیه دانشجویان ستاره دار کنند. خواه معلم مدرسه ای می گفت وقتی به کلاس پرورش می رود، با هجوم پرسش های مکرر بچه ها درباره اتفاقات و برخوردها روبه رو می شود. معلم باید چه کند؟ سکوت پیشه کند یا پاسخ کنجکاو و منطقی به پرسش علم آموزان بدهد؟

من معتقدم کامل کسانی که با جامعه حرف می زنند و درون جامعه رفتار می کنند، باید توجه داشته باشند که چه تصویری از آینده می سازند و این آینده تا چه حد می تواند سبب نگرانی کودکان و نوجوانان شود. ما بی شمار اوقات اگر بوسیله آثار و تبعات فعالیت هایمان عمیق تیز فکر کنیم شاید بسیاری از کارها را انجام ندهیم. ما تفکر نکنیم کارهایی که می کنیم تأثیراتش درون دایره محدودی همیشگی می ماند. نه! بلکه بوسیله شدت فراگیر می شود. ما موظفیم که به جامعه امید دهیم، هر حرکتی که به صدای زیر مردانه جامعه آسیب می رساند و تصویر آینده سلسله جدید را مخدوش می یواش غلط است و قطعا لول انقلابی محسوب نمی شود و ما با آن مخالفیم.
اما درباره حادثه آبان ماه باید بگویم غافلگیرکننده حیات و طوری نبود که ما بتوانیم از قبل تمهیدی بیندیشیم که چه کاری باید انجام دهیم اما خوب به محض اینکه دانا شدیم درون فدایی استان ها برای بصیرت آموزان مشکل پیش آمده، به سرعت بخاطر آزادی آنها رایزنی کردیم. چه تعداد دانش آموز بودند؟

۱۳یا ۱۴دانش آموز بودند. البته درون برخی استان ها خودشان از قبل رایزنی هایی را شروع کرده بودند. این را غصه بگویم که غالبا این دستگیری ها بوسیله مراحل بالاتر مانند زندان کشیده نشد و با گفت وگوهای ابتدایی آزادشان کردند. به هر حال برخی دانش آموزان تو معرض این مسائل استراحت پژمرده بودند. اضطراب نیروی جوانی است، برانگیخته شده و کاری کرده. خوشبختانه مسئولان قضایی بی قراری با ما شریک شدن کردند. از موضوعات سال ۹۸بگذریم و درباره بریدن بین مدرسه و علم آموزان گپ کنیم. بسیاری از کارشناسان معتقدند که دبستان مانند گذشته آن مرجعیت و پایگاه پرعضله بین بینش آموزان را ندارد و تو بسیاری از موارد دبیرستان پاسخگوی نیازها و خواسته های کودکان و نوجوانان زدودن و از دغدغه های این دسته سنی به شدت ظهر باقی مانده. آنها می گویند بسیاری از دانش آموزان دون پست اینستاگرام یک خنیاگر ایرانی در ترکیه را لبریز از کامنت های حمایتی می کنند خواه هزاران نفر از آنها در تشییع جنازه مرتضی پاشایی، خواننده پاپ شریک شدن می کنند آن وقت همچنان معاونت پرورشی ظهر الگوهای دهه ۶۰ همچون گروه سرود دانش آموزی است و پخش موسیقی مشروع درون مدارس را منع می کند. از این شکاف ها و از دست دادن جایگاه مدرسه نمی ترسید و چرا اصولا معاونان شما تو وزارتخانه و ادارات کل بوسیله عمد هر تلاش فردی از لفظ مدیران و معلمان را بخاطر پر کردن این شکاف و نزدیک شدن به دغدغه های این نسل را برنمی تابند و با آن تلاقی شدید می کنند؟

حرف شما را تصویب دارم. سرعت تحولات، تغییرات، گستردگی و تنوع آن بوسیله طرز ای است که خیلی ها عقب الباقی اند. این حرکت بوسیله گونه ای است که اداره های ما با روش های بورکراتیک و اداری نمی توانند همپای آن شلنگ بردارند. تو آموزش و پرورش یک بخش باطراوت داریم که تغییر در آن با آهنگ کندرو نمی تواند رخ دهد مثلا دستور کار درسی تا بخواهد تغییر هویدا کند فرایند طولانی را باید خلال کند. ولی بسرنوشت شوم دچار کردن معاونت پرورشی بطی ء نم است که آمادگی برای شرکت مؤثرتر و پاسخگویی قطعی تر به این تحولات دارد. من در نشستی که با سازمان دانش آموزی، انجمن هیئت قانونگذاری های اسلامی بینش آموزان و مسئولان امور تربیتی داشتم، گفتم این وجه را شما باید پر کنید و در پاسخگویی به نیازهای روزمره جدی تر فعال باشید. مثلا داخل مدرک تحول بنیادین آمده که مدرسه می تواند ۲ ساعت از دستور کار درسی در هفته را به فعالیت هایی که نیاز می بیند، اختصاص دهد آن تیمار با کمک معلمان و والدین. امسال سال دومی هست که طرح بوم (برنامه ویژه مدارس) اجرا می شود. این پیوستگی خوبی است. اما سال هاست که یک نگاه ایدئولوژیک و سراسر سیاسی خاص در آموزش و یادگیری هست که مانع یکروز وری سفت از این فرصت ها می شود. به نوعی آنها پوسته های شاداب عضو وزارتخانه را شکل می دهند که با هرگونه تبدیل روزآمد مسئله دارند. مثلا اگر مدیر یا معلمی موسیقی مجازی برای ورزش معرفت آموزان پخش نرم و موج شادی بین معرفت آموزان سیاق بیفتد، از آن طرف یک موج ارشد پیاده شدن ضد آن تولید می شود که ما از طرز انقلاب استثنا شدیم و... پس ازآن هم سریع تخلفاتی در پرونده مدیر یا معلم درج می شود. این اتفاقات ناامیدکننده نیست؟

نه تو آموزش و تحصیل بلکه تو کشور با سلایق مختلفی روبه رو هستیم و چندی از نگرش ها، کوتاه تر و برخی بلندتر هستند. عده ای به آثار و تبعات اعمالشان فکر می کنند و فدایی نه. این واقعیت فرهنگی جامعه ماست. ما همگی تلاشمان این است که دانش آموزان نیازهای حقیقی شان را شهود کنند. مثلا داخل سند تبدیل ۶ ساحت تحسین شده که یکی از آنها هنری و زیباشناختی است یعنی اگر بصیرت آموز اسکناس ذوقی و هنری اش محکمی نشود، تربیتش ناقص است حتی چنانچه وجه عبادی و اخلاقی یا سیاسی و اجتماعی اش درست یادگیری فاش کرده باشد.

داخل اذهان اغلب افراد این می گذرد که آموزش و پرورش مبدا دانشگاه است. یعنی ما عهده دار داریم افراد را داخل دبستان به گونه ای هدایت کنیم که بخاطر کنکور آماده شوند. بنابراین مؤسساتی که شکل محزون هدفشان این شده که کمک کنند دانش آموزان از کلاس فاتحه نخستین تا دوازدهم متوسطه طوری تدریس بخوانند که در کنکور چیره شوند درحالی که اصلا ماموریت و هدف آموزش و پرورش این نیست و ما باید افرادی را تربیت کنیم که برای عمر کردن آماده شوند. آموزش و درس فاتحه هیچگاه چیز دیگری نیست. هدف این است که پایان ۱۲سال انفراد را تحویل جامعه دهیم که بتواند روی پای خودش بایستد، از ارزش ها و داشته هایش دفاع کند، قدرت تصمیم گیری و حل سیلان داشته باشد و معیشت خود را سامان دهد. اگر این مهارت ها را به بی همتا ندهیم تقریبا کاری نکرده ایم. الان آموزش و پرورش چقدر توانسته به این هدف نزدیک شود؟

به نظرم خیلی از آن دوریم و یکی از مرام هایی که مدرک تحول بنیادین دنبال می درنگ توجه برجسته به این موضوع است. فرد پس ازآن از کلاس دوازدهم باید بتواند جذب زندگی اجتماعی شود و بتواند زندگی را راه اندازی کند. ممکن است در این میان عده ای اندوه بخواهند دنباله درس دهند ما با آن مخالف نیستیم اما می گوییم که ماموریت ما این نیست. یک سازمان سنجش گذاشته اند انتها کار مدارس که عملکردشان را بسنجد. دایره عبرت چه چیزی از ما می سنجد؟ این مغناطیسی که گذاشته اند درون انتها که همه چیز را به سمت خود می کشد، ظرفیت محدود و کوچکی را ارزیابی می بطی ء. حالا چنانچه بخواهیم همه ساحت هایی که گفتم را عبرت کنیم، این سازمان دیگر نمی تواند نیاز ما را پاسخ دهد. او بخاطر حکم محدودی تحسین شده و ما باید بتوانیم شالوده های لازم را برای انتهای بهتر برای ماموریت مان فراهم کنیم که خوشبختانه داخل تهیه آن هستند و هستیم. آقای حاجی میرزایی، این منظور ای که شما برای حذف کنکور دارید، وزیران پیش از شما بی قراری داشتند. به نعوظ مثال محمد بطحایی، وزیر قبلی آموزش و پرورش اقداماتی مثل حذف آزمون های زائد درون مدارس را دنبال کرد و با یکی از ناشران کتاب های کنکور حزن جدل مفصلی داشت که تا مراجع تقلید تو قم کشیده شد و اقداماتی از این مشت. اما در عمل می بینیم که کنکور نه تنها حذف نشده بلکه با قوت بیشتر مقابل آموزش و درس راحتی گرفت.

اینکه همه وزرای آموزش و پرورش این جهت گیری را داشتند و چقدر مظفر بودند باید تقویم شود، من در مقام قضاوت نیستم. فقط خیال می کنم پیدا کردن بزرگراه واقعی بنیانی است، نقطه ای که بتواند این مجموعه پهن بدنه را تکان دهد. بخاطر حذف کنکور مقدمه از همه باید بتوانیم زمینه گفتگو اجتماع درباره سند تحول را فراهم کنیم و قابل با آن تقاضای اجتماعی بخاطر چرخش های بنیانی در آموزش را ساختن کنیم. اگر این اتحاد نیفتد و مطالبه خانواده ها را در حکم آموزش تحول ندهیم به نقطه مطلوبی بخاطر کمرنگ کردن کنکور نمی رسیم. اجتماع الان درکی از مدرک تحول بنیادین ندارد و همین باعث شده که نگاهش به سمت کنکور و دانشگاه باشد.

اما درباره مؤسسات کنکور، اتفاقا من از آنها خرده ای نمی گیرم؛ مبارزه با آنها را اندوه پر اب نمی دانم. معتقدم که ما یک چیزهایی می گوییم اما طور دیگری ایفا می کنیم. آنها روی اجرا ما تنخواه گذاری کرده اند نه حرف ما. وقتی عاقبت کار مدارس به کنکور ختم می شود، به صرفه جویی گرداگرد آن شیار می دهیم که مقصد اینجاست. بنابراین ما باید تحول موجب دهیم تا آنها هم بوسیله سمتی که ما می خواهیم تغییر مسیر دهند. شما چگونه می خواهید این دست خط را تغییر دهید؟ با کدام برنامه؟

ما اگر بتوانیم تو انتهای این ۱۲سال به طرز ای عمل کنیم که صنعت، کشاورزی، خدمات، بهداشت و... همگی بیایند و بگویند از ما چه نیروهایی می خواهند، آن لحظه سیل بزرگی از تقاضا دوروبر خود ایجاد می کنیم. پس ازآن هم مؤسسات کنکور بوسیله دنبال ما می آیند تا این شیار را استحکام کنند ولی الان او خط کنکور را که کمال مطلوب آموزش و پرورش است، دنبال می درنگ. ولی الان نوع بستگی آموزش و فراگیری با این مؤسسات کثرت متفاوت از چیزی است که شما می گویید. یعنی این مؤسسات هستند که برای آموزش و پرورش تعیین تکلیف می کنند به کدام جانب برود و چه بکند. مثلا ما گزارش هایی داریم که مفروضات شخصی و خانوادگی خرد آموزان در سطح مدارس با رقم های بالایی به دایره های آموزشی و مدارس مقاطع والاتر فروخته و دلالی می شود تا دبستان دیگری بتواند درون مقطع بالاتر و بخاطر سال تحصیلی پس ازآن آن معرفت آموز را جذب کند. چطور می خواهید این هیولای بزرگ که صرفا ظهر ثروت اندوزی است را به سمت مورد دلخواهتان که اتفاقا چشم انداز مبهمی دارد، هدایت کنید؟

اولا چنانچه مدیر مکتب ای این کار را ایفا می دهد باید برکنار شود. هیچگاه کدام از کارکنان دبستان نباید بازاریاب مؤسسات خارج از آموزش و پرورش باشد و حق ندارد اطلاعات بینش آموزی را به خارج آموزش و پرورش ارائه دهند و کسی که مرتکب این خطا شود باید با آن برخورد کنیم. دوم اینکه ما قصد نداریم شعاری برخورد و ادعایی داشته باشیم که نتوانیم به آن عمل کنیم. حرف ما این است که باید کارکرد این مؤسسات را منتفی کرد، این روش چه زمانی تبدیل فاش می کند؟ وقتی که تنها خط ما آمادگی بخاطر کنکور و دانشگاه نباشد. آدم ها را برای زیستن آماده کنیم. آیا وقتی به این کمال مطلوب گذاری برسیم باز حزن این مؤسسات بوسیله این لباس فعالیت خواهند کرد؟ ما بی اندازه با این هدف بور داریم و تا آن را پر نکنیم قادر نخواهیم بود با این کاسب کاری ها مقابله کنیم. سؤال بعد اینده ما درباره تاریخچه های درسی است. همزمان با اینکه می بینیم تو کشورهای اطراف، مشاهیر ایرانی را به اسم خود ثبت می کنند که نمونه بارز آن مولاناست. بسیاری از مشاهیر ادبی خودمان مانندهوشنگ ابتهاج، صادق هدایت، محمود دولت آبادی و...از کتاب های درسی حذف می شوند. بعد از اینکه این پیغام تو رسانه ها ازجمله همشهری مطرح شد، شما مقاطعه بازگرداندن این نام ها، اشعار و متون ادبی آنها را دادید. توضیح دهید تا الان برای حل این موضوع در دفتر تصنیف کتب درسی چه روالی خلال شده و آیا برای سال تحصیلی آینده این حذفیات به تاریخ های ادبیات بر می گردند؟

من از همه جامعه و شما رسانه ها می خواهم که اسیر فضاسازی کسانی که با مرام های معینی می خواهند شمایل جامعه را مخدوش کنند، نشوید. واقعا وقتی بوسیله عمق ماجرا می روید؛ می بینید که از سال ۹۵تا حالا هیچ تغییری درون تاریخچه های درسی رخ نداده است. فقط وقتی نظام آموزشی تغییر پیدا کرد، طرحی با عنوان همسوسازی در تاریخ های درسی را دنبال کردند، بنابراین این کتاب ها، کتاب دیگری است. داخل این کتاب ها هم معاصرین هستند و غصه متاخرین. تحول معنادار نیست و عزب مواردی معاوضه شده است.
نیز اخیرا درون فضای رمزی صحبتی مطرح شد که تو آموزش و پرورش بخشنامه کرده اند بسم الله الرحمن الرحیم حذف شود. آن کسی که این دست افزار را زده باید بگوید آن بخشنامه کجاست؟ مثلا یکی تو همان پیغام نظر داده و گفته در مدت نامه دیواری ها برای جشنواره جابر بنیان حیان بوده و می خواستند بفرستند برای مسابقات بین المللی گفته اند بسم الله نباشد، درحالی که این جشنواره فقط تو سطح استان است و اصلا مرحله کشوری ندارد. اینها موهوماتی است که با اهداف منحوس بخاطر انباشت ناکامی ها و بی اعتمادی ها تنقیه می شود. تو انتها اندوه بگویم چنانچه این افرادی که چنین توییت هایی را زدند، نگویند که کدام بخشنامه این متن را داشته باید بروند محکمه و پاسخگو باشند خواه مشهود عذرخواهی کنند. من بیش از همگی باید برای آموزش و پرورش تأسف بخورم که افرادی را پرورش داده که اینگونه سطحی فکر می کنند. اتفاقا این دعوی را همان جریانی مطرح کردند که هر جا آموزش کودکان خوشایندشان باشد، با آن همراه می شوند اما هر جا که ببینند که نقیض عقاید شخصی شان است؛ موضوعات را به سند ۲۰۳۰ربط می دهند و ادعا می کنند که آموزش و تحصیل در حال اجرای این سند است.

ما با مدرک ۲۰۳۰کاری نداریم چرا که خودمان مدرک دگرگونی بنیادین داریم. ما با تجربیات بومی خودمان و گذشته آموزش و یادگیری این مدرک را نوشتیم اما حتی در همان سند ۲۰۳۰ هم چنین حرفی محو که موجد را یاد نکنید. تصویب نامه عید شکسته بند اساس حیان غم که روی سایت آموزش و یادگیری هست، بروند ببینند کجای آن این طور حرف مضحکی زده شده است.

یکی از دغدغه های والدین به خصوص در خانه دادن تهران مدارس غیردولتی است. بسیاری از کارشناسان آموزشی معتقدند که این مدارس مقابل عدالت آموزشی هستند و باعث شده کسانی که پول بیشتری دارند، دسترسی بهتر و با چونی تری بوسیله آموزش داشته باشند، شما به عنوان وزیر آموزش و یادگیری دنبال توسعه این مدارس هستید یا می خواهید افزایش کیفیت درون مدارس دولتی را دنبال کنید.

ببینید اول اینکه درباره این مدارس و تعداد آن نباید اغراق شود. ۱۱درصد کل مدارس ما غیردولتی است پس اینها نمی توانند عدالت را برهم بزنند. دوم اینکه ما قوطی سر هستیم، روال وجود این مدارس را به رسمیت شناخته و الان هدفگذاری اش تا ۱۵درصد است و ما نمی توانیم در برابر طریق مقاومت کنیم. به نظر من غم در این قطع وجود مدارس غیردولتی حاجت کشور است و خلاف غصه حلق. یعنی الان هیچ دانش آموزی نیست که در کشور به آموزش دسترسی نداشته باشد.

اینکه ۴۱سال بعد از نهضت بگوییم که همگی تو کشور دسترسی به آموزشی دارند که بی اندازه خوشایند تراشیدن. الان بحث فراتر از دسترسی اولیه به آموزش است و فرق های فاحشی داخل ارائه خدمات بین مدارس دولتی و غیردولتی دیده می شود. تو سال های اخیر نفرات معزز کنکور از مدارس غیردولتی بوده اند و دیگر مانند قدیم نیست که یک نفر از روستای محرومی بتواند با اتکا به قابلیت خود، بدون تحصیل داخل مکتب غیردولتی و نمونه، کلاس های کنکور و تاریخچه های تست و... در رشته های مقدم قبول شود.
این هم از مواردی است که به مغلوط در جامعه اشاعه داده می شود. اگر نتایج کنکور را ببینید متوسط قبولی در مدارس غیردولتی با دولتی مغایرت معناداری ندارد.

درباره مؤسسات کنکور، اتفاقا من از آنها خرده ای نمی گیرم؛ مبارزه با آنها را حزن سخت نمی دانم. وقتی خاتمه فقره مدارس به کنکور ختم می شود، به اقتصاد پیرامون آن خط می دهیم که مقصد اینجاست. بنابراین ما باید دگرگونی سبب دهیم جوهر همشهری ۲۶ بهمن ۹۸

۰ نظر

نما شیشه ای ساختمان

نما شیشه ای ساختمان

۳ مطلب در بهمن ۱۳۹۸ ثبت شده است

اشرف غنی وهله دیگر رئیس جمهور افغانستان شد

عقب حذف مؤسسات کنکور نیستم

سامسونگ و ایکس باکس در سرو ابری ورزش همدستی می کنند